Het - ongenuanceerde - beeld dat vaak van Gambianen geschetst wordt, is aangenamer dan het realistische beeld dat ik hier van mede - Europeanen voorbij zie gaan: Oude blanke dames vozend met een jonge Gambiaan en vervallen leeftijdgenoten die een jonge Gambiaanse aan de haak geslagen hebben. Ze moeten het allemaal zelf weten, maar ik vraag me af: 'Hoe zullen de bewoners van dit land deze taferelen duiden?' Het gangbare oordeel over de luie, initiatiefloze, altijd om hulp vragende Gambiaan valt in het niet bij het alom zichtbare gedrag van de blanke lovers. 'Are there still moral standards and goals in your country?' , vraagt iemand mij.

Prachtige gewaden van de autochtonen ( ook onze poetshulp, kleedt zich na het werk in een kleurig kleed) naast smakeloze vrijetijdskleding van de povere rijke Europeaan.

Dan toch liever meer van die 'naïevelingen' die zich het vuur uit de sloffen lopen om de veel bespotte druppels op de gloeiende plaat te laten vallen. Zij spannen zich in voor een waterput in een dorp, voor toiletten op scholen, voor een microkrediet , voor onderwijs aan kinderen uit arme gezinnen. Er zijn heel veel kleine stichtingen hier werkzaam. Ze regelen containers met ziekenhuisbedden die in Nederlandse vervangen worden ( b.v. uit het Maxima Medisch centrum!); ze zorgen voor zendingen computers die in het nieuwe lab van het Gambia college gebruikt gaan worden: ze sponseren jongelui die auto's en motoren hierheen rijden. De ene auto wordt hier verkocht om de andere auto te kunnen onderhouden. Allemaal druppels .... Maar het komt wel goed terecht. Tanka Tanka, het psychiatrisch ziekenhuis heeft hard een auto nodig.