Weekend weg
Hotsend en botsend volgen we in een 12-persoons krakend busje het zandpad naar het zuiden. Tot een wagen met pech het pad verspert. De bestuurder ligt onder het mobiel en maakt duidelijk, dat het nog wel even kan duren. Achteruit dan maar en een alternatieve zandweg zoeken. Je moet er wat voor over hebben om in de ongerepte eenzaamheid bij de Allahein te geraken. De Allahein blijkt het water uit het binnenland af te voeren naar de Atlantische oceaan. Het water is brak en ondiep. Tweepersoonsbootjes en peddels zijn voorhanden; een krokodil ligt bewegingloos aan de overkant naar ons te gluren. 'Handen binnenboord'. We bereiken de oceaan niet, dat is vijf uur peddelen. Het talrijke gevogelte is exotisch te noemen. Twee Zweedse spotters, beladen met hoogwaardige apparatuur laten hun enthousiasme de vrije loop, tonen ons hun opnamen en boeken nog een nacht bij. Voor zonsopgang gaan ze alweer scheeps.
De baas van de eco-lodge zegt een slang te gaan doden. Het beest heeft een lam geheel verslonden en de moeder gewurgd..... een wurgslang (python?) dus.
De hutten zijn simpel, zonder stroom en heet. Gelukkig komt er koud water uit de douchekoppen.
De terugweg doen we langs de kust. Een vriendelijk museum geeft ons inzicht in het oorspronkelijke bestaan van de meeste Gambianen.
Reacties
Reageer
Laat een reactie achter!
- {{ error }}